حکم مر: حکم تلخ و مخالف میل، انجام کاری که انسان از آن رنج می برد.

            اى عشق مى‏کن حکم مر ما را ز غیر خود ببر             اى سیل مى‏غرى بغر ما را بدریا مى‏کشى‏

دیوان، ب 35823

منادى گاه : جایی که در آن جارچی از طرف حاکم یا داروغه شهر مسائل مهم وفرمان های حکومت را به مردم ابلاغ می نمود.

شر و شور: فتنه.

 ( 345) وزیر گفت اى پادشاه گوش و بینى و دست مرا قطع کن.( 346) بعد از آن مرا پاى دار بفرست و کسى را مأمور کن که شفاعت کند و از کشتن من صرف نظر کن.( 347) این کارها علناً در چار سوق باید انجام گیرد.( 348) پس از آن مرا بشهر دورى که مسیحیان در آن جا هستند تبعید کن تا من با تدبیرى که در نظر گرفته‏ام در اتحاد و جمعیت ایشان رخنه کرده و میانشان تفرقه اندازم.() وقتى که احکام دیانت مسیح را از من شنیده و بپذیرند یقین بدان که جمعیتشان از هم پاشیده مى‏شود.() در میان آنها چنان فتنه و اختلاف خواهم انداخت که کاهنان از تدبیر من بحیرت خواهند افتاد. () صدمه‏اى که من به آنها خواهم زد در وصف نمى‏گنجد.() وقتى که مرا امین و راز دار خود تصور کردند دامى در جلو پایشان مى‏گسترم.( و همه آنها را با فریب‏هاى گوناگون اغفال کرده شور و غوغائى بپا خواهم کرد.() تا با دست خودشان خون یکدیگر را بریزند. (349) من به آنها خواهم گفت که خدا شاهد است که فرزند نصرانى بوده و نصرانیم.

تلبیس وزیر با نصاری

متهم شد پیش شه گفتار من‏: یعنی شاه فهمید که من دروغ گفته ام.

سوزن در نان: به کنایه، سخنى موثر و کارگر چنان که سوزن در نان فرو مى‏رود.

 از دل من تا دل تو روزن است‏:اشاره است به مَثَل: من القلب الى القلب روزنه.[1]               

ننوشم  : گوش کردن، شنیدن، ظاهرا مخفف نیوشیدن، یعنی نمی شنوم یا نخواهم پذیرفت.

  ( 350) و چون شاه از مسیحى بودن من آگاه شد با عصبیتى که دارد قصد کشتنم را نمود.( 351) من مى‏خواستم دین خود را از شاه پنهان کنم و در ظاهر خود را هم دین و هم آیین او جلوه دهم.( 352) ولى بتدریج از سخنان من بویى از اسرارم بمشام شاه رسید و از راز درونیم آگاه شد.( 353) و بمن گفت گفته‏هاى تو چون سوزنى که در نان باشد بالاخره بزبان فرو خواهد رفت این گفته‏ها روزنه‏ایست که از دل بدل راه مى‏یابد.( 354) و من از آن روزنه خیال و باطن تو را دیدم و اکنون که باطن ترا دیدم دیگر اظهارات ظاهرى تو را کى باور خواهم کرد.